Ο παρακάτω κείμενο δεν έχει μεταφραστεί από ανθρώπινο όνομα. Χρησιμοποιήθηκη ΤΝΔ για τη μετάφραση. Ενδέχεται να περιέχονται σφάλματα στο κείμενο. Εάν είστε σε θέση, χρησιμοποιήστε τις ανθρώπινες μεταφράσεις γλωσσικών εκδόσεων αντίστοιχες.

Πού βρίσκεται η Άνω Σιλεσία;

Όλη η Σιλεσία είναι μια ιστορική γη στην κεντρική Ευρώπη. Σήμερα, χωρίζεται ανάμεσα σε πολωνικές, γερμανικές και τσεχικές διοικήσεις. Η Άνω Σιλεσία, από την άλλη πλευρά, είναι η ανατολική μέρος της Σιλεσίας, η οποία διαιρείται ανάμεσα σε πολωνικές και τσεχικές διοικήσεις. Για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, αυτά τα εδάφη ανήκαν στις Δυτικοευρωπαϊκές πολιτισμικές σφαίρες, όπως μέρος της Βοημικής Κορώνας, της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Πρωσίας. Αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη της μοναδικής σιλεσιανής γλώσσας, που είναι μίγμα των σλαβικών γλωσσών και της γερμανικής.

Σημαία και Έμβλημα

Το έμβλημα της Άνω Σιλεσίας είναι μια χρυσή αετός σε μπλε ασπίδα. Η σημαία της Άνω Σιλεσίας, όπως και ο αετός, αποτελείται από χρυσό και μπλε. Παρόλο που υπάρχουν διάφορες εκδοχές της σιλεσιανής σημαίας που ευρέως αποδεκτούν, όπως η εκδοχή με το έμβλημα στη σημαία.

Γιατί λοιπόν μόνο η Άνω Σιλεσία και όχι η Σιλεσία;

Γιατί, όταν μιλάμε για τη Σιλεσία, εννοούμε κυρίως το “άνω” της μέρος; Οι αιτίες της διαίρεσης της Σιλεσίας σε Άνω και Κάτω φτάνουν στον 12ο αιώνα, και αργότερα στην Βιομηχανική Επανάσταση, που έφερε όλο και περισσότερους ανθρώπους στην Άνω Σιλεσία αναζητώντας εργασία. Η βιομηχανική επανάσταση χρειαζόταν μια εργατική δύναμη τόσο μεγάλη όσο ποτέ δεν είχε δει η Σιλεσία. Παρόλο που η περιοχή μας βρίσκεται πάντα μεταξύ των γερμανικών και των σλαβικών πολιτισμών, αυτή τη φορά οδήγησε σε πιο δυναμικές εθνοτικές και γλωσσικές αλλαγές. Ήταν εδώ, τη δεκαετία του 1920, που αναπτύσσονταν νέα πολιτική που θέτει την Άνω Σιλεσία στην πρώτη γραμμή. Το δεύτερο πολύ σημαντικό γεγονός είναι ότι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν υπήρχαν σχεδόν πλέον Σιλεσιανοί στην Κάτω Σιλεσία. Το 99% τους διέφυγε ή αναγκάστηκε να φύγει για τη Γερμανία. Στη θέση τους, η πολωνική κυβέρνηση εισήγαγε ανθρώπους που ζούσαν στα πρώην ανατολικά εδάφη της προπολεμικής Πολωνίας. Έτσι, ούτε η γλώσσα ούτε η αυθεντική κουλτούρα της Κάτω Σιλεσίας παρέμειναν. Όπως υπήρξε μια ελάχιστη μειονότητα Σιλεσιανών στην Άνω Σιλεσία, που πήρε επάνω την 1150ετή κληρονομιά της Σιλεσίας, τέτοια άτομα δεν παρέμειναν στην Κάτω Σιλεσία. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, με αργούς ρυθμούς, το ενδιαφέρον των Κάτω Σιλεσίων για την περιοχή τους αυξάνεται και η σιλεσιανή εθνική συνείδηση ανανεώνεται. Ακόμα δεν είναι εντελώς σαφές, αλλά έχουν γίνει τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση.

Σύντομη Ιστορία

Έως το 1918 – Η Σιλεσία μέχρι τον Μεγάλο Πόλεμο
Η ιστορία της Άνω Σιλεσίας είναι καλό να ξεκινήσει από το έτος 875, όταν τα σιλεσιανά εδάφη πέρασαν στο Μεγάλο Μοραβικό Κράτος. Αργότερα, μέχρι το 1194, η Σιλεσία πέρασε διαρκώς ανάμεσα σε Τσέχους και Πολωνούς, με στιγμές ανεξαρτησίας της Σιλεσίας. Από το 1194 έως το 1627 (με μικρά διαλείμματα) είναι ο χρόνος που η Σιλεσία ήταν πρακτικά ανεξάρτητο κράτος. Το 1627 η Σιλεσία ήρθε υπό αυστριακή κυριαρχία και η κυριαρχία μας μειώθηκε σταδιακά και παραμένει έτσι μέχρι σήμερα. Το 1742, μετά τη νίκη της Πρωσίας στον Πρώτο Σιλεσιανό Πόλεμο, η μεγαλύτερη μέρος της Σιλεσίας πήγε στην Πρωσία. Στα μέσα του 18ου αιώνα, οι πρώτες ορυχεία άνθρακα αρχίζουν να εμφανίζονται στην Άνω Σιλεσία, ξεκινώντας την Βιομηχανική Επανάσταση στη Σιλεσία. Τον 19ο αιώνα, η Άνω Σιλεσία είναι ένα από τα πιο βιομηχανοποιημένα μέρη του κόσμου.

1918-1939 – Το όνειρο της Άνω Σιλεσίας για ανεξαρτησία
Το 1918, η Γερμανία χάνει τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ο ιστορικός εχθρός της Σιλεσίας, η Πολωνία, αναγεννιέται στο χάρτη. Οι Σιλεσιανοί, επιθυμώντας να εκμεταλλευτούν την αδυναμία της ηττημένης Γερμανίας, δημιουργούν οργανώσεις που οδηγούν στην ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Άνω Σιλεσίας. Οι απαιτήσεις της Σιλεσίας παρουσιάζονται στο διαπραγματευτικό τραπέζι στη γαλλική Βερσαλλίες. Είχε προταθεί επίσης η διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην Άνω Σιλεσία, με επιλογές να παραμείνει στη Γερμανία, να ενσωματωθεί στην Πολωνία ή να δημιουργηθεί ανεξάρτητο κράτος Άνω Σιλεσίας. Αυτή η πρόταση συμφωνήθηκε από τους Βρετανούς, τους Ιταλούς και τους Αμερικανούς, ενώ αντιτίθενται οι Γάλλοι, γιατί γνώριζαν ότι σε αυτό το σενάριο η πλειοψηφία θα ψήφιζε υπέρ της ελεύθερης πολιτείας. Οι Γάλλοι ήταν πολύ πρόθυμοι να βλέπουν μια τόσο πλούσια περιοχή να πηγαίνει στην Πολωνία, τον νέο τους σύμμαχο. Τελικά, οι Γάλλοι έχουν τον μεγαλύτερο λόγο, έτσι αποφασίζεται το δημοψήφισμα, με μόνο τη Γερμανία ή την Πολωνία ως επιλογές. Το δημοψήφισμα πραγματοποιείται το 1921, με το 59,6% του πληθυσμού να ψηφίζει υπέρ της παραμονής στη Γερμανία. Οι Πολωνοί, καθώς και οι Γάλλοι, αισθάνονται πολύ άβολα με αυτό το σενάριο, αλλά ήταν έτοιμοι για τέτοια ενδεχόμενα. Δημιουργούν μια λεγόμενη “εξέγερση”, τοποθετώντας πολωνικούς στρατιώτες, μια ημέρα πριν, στα σιλεσιανά σύνορα, και αναγκάζοντας τους Σιλεσιανούς να πολεμήσουν μεταξύ τους. Μετά από αυτήν την εμφύλια σύγκρουση, οι Πολωνοί απαιτούν τη διαίρεση της Άνω Σιλεσίας, ώστε η πλουσιότερη της περιοχής να πέσει στην Πολωνία. Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Κατά τη διάρκεια της μεσοπολέμου περιόδου 20 ετών, η Σιλεσία διαιρείται ανάμεσα σε Γερμανία, Πολωνία και Τσεχοσλοβακία.

Μετά το 1939 – Σκοτεινοί καιρο
Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όλη η Σιλεσία βρίσκεται εντός των συνόρων της Τρίτης Ράιχ. Κατόπιν, μετά τον πόλεμο, ο Στάλιν, δικτάτορας της Σοβιετικής Ένωσης, ως αποζημίωση για τα ανατολικά πολωνικά εδάφη που αφαιρέθηκαν, δίνει στους Πολωνούς τη συντριπτική πλειονότητα της Σιλεσίας – όχι μόνο την Άνω Σιλεσία, αλλά και την Κάτω Σιλεσία. Σχεδόν όλοι από την Κάτω Σιλεσία είτε δραπέτευσαν στη Γερμανία είτε αναγκάστηκαν να φύγουν και να ζητήσουν καταφύγιο εκεί. Στην Άνω Σιλεσία, η κατάσταση είναι παρόμοια, αλλά όχι όλοι μπορούν να φύγουν. Οι Πολωνοί αμέσως μετά τον πόλεμο ξεκίνησαν τη διαδικασία της Πολωνοποίησης, απαγορεύοντας τη γερμανική γλώσσα, και για τη χρήση της σιλεσιανής γλώσσας δεν μπορούσε κανείς να ελπίζει για καλύτερες προοπτικές στην εργασία ή την κοινωνία. Από το 1945 έως το 1952, λειτούργησαν πολωνικά στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Σιλεσία, όπου οι Σιλεσιανοί ταξινομήθηκαν ως εχθροί του πολωνικού έθνους και βασανίστηκαν. Οι Σιλεσιανοί αναγκάστηκαν να ξεχάσουν τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους.

Τρέχουσα Κατάσταση

Μετά την πτώση του κομμουνισμού το 1989, η ελευθερία του λόγου όσον αφορά τα σιλεσιανά θέματα έγινε μεγαλύτερη, αλλά όχι σε σημείο να είναι πλήρως ανοσοποιημένη από την τιμωρία. Οι Πολωνοί ενέκριναν έναν νόμο σύμφωνα με τον οποίο κάποιος θα μπορούσε να φυλακιστεί για 25 χρόνια για τον σχηματισμό αποσχιστικών οργανώσεων. Οι Πολωνοί δεν αναγνώρισαν επίσης τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά των Σιλεσιανών, και η πολωνική ιστορική προπαγάνδα διδάσκεται στα σχολεία. Βάσει της απογραφής του 2021, υπάρχουν 585.700 Σιλεσιανοί στη Δημοκρατία της Πολωνίας, τους οποίους η Πολωνία δεν αναγνωρίζει καν ως εθνική μειονότητα. Επίσης, η σιλεσιανή γλώσσα δεν αναγνωρίζεται επίσημα ως γλώσσα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να τη μάθουμε επίσημα στα σχολεία ή να λαμβάνουμε αποφάσεις σε κυβερνητικά γραφεία. Στη Σιλεσία δεν έχει αποκατασταθεί η αυτονομία που μας υποσχέθηκαν οι Πολωνοί το 1920.